Bloed zit aan hun handen

Stop de oorlogsmisdadigers in Tel Aviv, Washington en Den Haag

Er is geen ander kabinet in Europa dat met zoveel verve achter de moord in Gaza stond als het Nederlandse. Volgens Jelle Klaas kleeft er bloed aan de handen van Balkenende IV.

Terwijl wereldleiders hun commentaar op de Israëlische aanval beperkten tot verklaringen over de ‘disproportionaliteit’, leken dergelijke holle frasen de Nederlandse regering zelfs te kritisch. Premier Balkenende en minister Verhagen verklaarden ‘begrip’ te hebben voor de invasie. Terwijl het dodental onder Palestijnse burgers dagelijks met tientallen steeg lieten de Haagse neoconservatieven weten dat een veroordeling van Israël ‘geen zin’ had, ‘omdat beide partijen moeten worden aangesproken’.
De PvdA volgde praktisch geruisloos. Haar fractievoorzitter hamerde vooral op het ‘buitensporige geweld van beide kanten’. Pas toen Israël ook VN-medewerkers beschoot, besloot minister Koenders de Israëlische ambassadeur ‘aan te spreken’.
Al jarenlang steunt Nederland de apartheidsstaat Israël, ongeacht hoeveel Palestijnse kinderen van de honger, aan geneesbare ziekten of door Israëlische bommen mogen sterven. Ongeacht de systematische mensenrechtenschendingen door Israël stonden de diverse regeringen van Balkenende afgelopen jaren vooraan om het politiek en militair te steunen. De machthebbers in Tel Aviv zijn tenslotte zeer belangrijke bondgenoten in de war on terror en dát is de basis waarop Den Haag haar vrienden kiest.
De aanval op Irak werd immers óók gesteund – hoezeer ook die in strijd was met alle mensenrechtenverdragen en democratische beginselen. Een onderzoek naar de Nederlandse steun aan de Irak-oorlog wordt door Balkenende al jaren gedwarsboomd. Maar met nieuwe informatie over de fouten in de voorlichting lijkt er alsnog een onderzoek te komen.
In de tussentijd zit Nederland zeer diep in de NAVO-bezetting van Afghanistan, óók in het kader van de war on terror. Maar deze bezetting heeft sinds zij begon in 2001 voor de meeste Afghanen niet minder, maar slechts meer gevaar, armoede en onzekerheid gebracht – alle beloftes over ‘wederopbouw’ ten spijt. Behalve het feit dat al enkele honderden Afghaanse burgers door Nederlands optreden om het leven zijn gekomen, zijn er inmiddels ook 18 Nederlandse militairen gesneuveld. Onder zowel de Afghaanse als de Nederlandse bevolking is steun voor deze missie steeds impopulairder.
Deze ‘oorlog tegen terrorisme’ had de Taliban moeten vernietigen, maar nu het Afghaanse verzet groeiende is komen er zelfs vanuit de top van het Amerikaanse leger steeds meer geluiden op om toch maar met hen te gaan praten. Toch blijft Nederland onder Balkenende een voorvechter van het meespelen in het ‘hoogste geweldsspectrum’. Afgelopen maand werd duidelijk dat Verhagen niet van plan is na 2010 de troepen uit Afghanistan te halen. Dezelfde minister propageerde meer investeringen in wat hij ‘hard power’ noemde.
De Nederlandse secretaris-generaal van de NAVO, De Hoop Scheffer, gaf in januari aan meer inzet te verlangen voor de oorlog in Afghanistan, in lijn met de wensen van Washington. Maar als de NAVO en Obama aan de Nederlandse bevolking meer militairen en een extra verlenging vragen, zou slechts 27 procent daarvoor zijn.

De NAVO en Israël

De NAVO-chef bezocht op 11 januari ook Israël, op het hoogtepunt van de moordpartij in Gaza. Na een warm onthaal van premier Olmert en minister Livni prees hij de ‘verdieping van de praktische samenwerking en dialoog tussen de NAVO en Israël.’ Israël is volgens de NAVO een van de meest enthousiaste partners in de ‘Mediterranean Dialogue’, een praatclub over ‘veiligheid’ in het gebied.
Nu de NAVO zich opmaakt om begin april haar zestigjarig bestaan te vieren in Straatsburg, heeft de protestbeweging die zo massaal de straat op ging tegen de aanval op Gaza een belangrijke uitdaging voor zich. Naast het opvoeren van de druk om de Israëlische wurggreep om de keel van de Palestijnen te breken, ligt er de taak ook de andere oorlogshitsers te confronteren. In Straatsburg zal de expansionistische politiek van de NAVO zowel geprezen als besproken worden. Het is de bedoeling een militaire parade door de stad te organiseren om de macht van de NAVO te tonen. Zowel Afghanistan als de oorlog tussen Georgië en Rusland vorig jaar bewijst dat dit wapengekletter niet puur symbolisch is.
Wereldwijd zijn mensen ziek van de oorlogen die de war on terror heeft opgeleverd. Wereldwijd klinken stemmen van verzet. Velen zullen in Straatsburg samenkomen om de NAVO-top te omsingelen met demonstraties, blokkades en bijeenkomsten. Zorg dat ook jij daarbij bent.